Definify.com
Definition 2025
conducens
conducens
Latin
Participle
condūcēns m, f, n (genitive condūcentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | condūcēns | condūcentēs | condūcentia | ||
| genitive | condūcentis | condūcentium | |||
| dative | condūcentī | condūcentibus | |||
| accusative | condūcentem | condūcēns | condūcentēs | condūcentia | |
| ablative | condūcente, condūcentī1 | condūcentibus | |||
| vocative | condūcēns | condūcentēs | condūcentia | ||
1When used purely as an adjective.