Definify.com
Definition 2025
conjunctivus
conjunctivus
Latin
Alternative forms
- (dated) coniunctiuus, coniunctivus
Adjective
conjunctīvus m (feminine conjunctīva, neuter conjunctīvum); first/second declension
- connective
- (grammar) conjunctive
- (grammar, substantive, masculine) conjunctive mood, conjunctive mode (from modus conjunctivus)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | conjunctīvus | conjunctīva | conjunctīvum | conjunctīvī | conjunctīvae | conjunctīva | |
| genitive | conjunctīvī | conjunctīvae | conjunctīvī | conjunctīvōrum | conjunctīvārum | conjunctīvōrum | |
| dative | conjunctīvō | conjunctīvō | conjunctīvīs | ||||
| accusative | conjunctīvum | conjunctīvam | conjunctīvum | conjunctīvōs | conjunctīvās | conjunctīva | |
| ablative | conjunctīvō | conjunctīvā | conjunctīvō | conjunctīvīs | |||
| vocative | conjunctīve | conjunctīva | conjunctīvum | conjunctīvī | conjunctīvae | conjunctīva | |
References
- conjunctivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “conjunctivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.