Definify.com
Definition 2025
conligens
conligens
Latin
Participle
conligēns m, f, n (genitive conligentis); third declension
- gathering
 - collecting
 
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | conligēns | conligentēs | conligentia | ||
| genitive | conligentis | conligentium | |||
| dative | conligentī | conligentibus | |||
| accusative | conligentem | conligēns | conligentēs | conligentia | |
| ablative | conligente, conligentī1 | conligentibus | |||
| vocative | conligēns | conligentēs | conligentia | ||
1When used purely as an adjective.