Definify.com
Definition 2025
consignatus
consignatus
Latin
Participle
cōnsignātus m (feminine cōnsignāta, neuter cōnsignātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsignātus | cōnsignāta | cōnsignātum | cōnsignātī | cōnsignātae | cōnsignāta | |
| genitive | cōnsignātī | cōnsignātae | cōnsignātī | cōnsignātōrum | cōnsignātārum | cōnsignātōrum | |
| dative | cōnsignātō | cōnsignātō | cōnsignātīs | ||||
| accusative | cōnsignātum | cōnsignātam | cōnsignātum | cōnsignātōs | cōnsignātās | cōnsignāta | |
| ablative | cōnsignātō | cōnsignātā | cōnsignātō | cōnsignātīs | |||
| vocative | cōnsignāte | cōnsignāta | cōnsignātum | cōnsignātī | cōnsignātae | cōnsignāta | |
References
- consignatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- CONSIGNATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “consignatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.