Definify.com
Definition 2025
consonus
consonus
Latin
Adjective
cōnsonus m (feminine cōnsona, neuter cōnsonum); first/second declension
- harmonious, sounding together
- suitable
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | cōnsonus | cōnsona | cōnsonum | cōnsonī | cōnsonae | cōnsona | |
genitive | cōnsonī | cōnsonae | cōnsonī | cōnsonōrum | cōnsonārum | cōnsonōrum | |
dative | cōnsonō | cōnsonō | cōnsonīs | ||||
accusative | cōnsonum | cōnsonam | cōnsonum | cōnsonōs | cōnsonās | cōnsona | |
ablative | cōnsonō | cōnsonā | cōnsonō | cōnsonīs | |||
vocative | cōnsone | cōnsona | cōnsonum | cōnsonī | cōnsonae | cōnsona |
Antonyms
References
- consonus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consonus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “consonus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.