Definify.com
Definition 2025
conspurcatus
conspurcatus
Latin
Participle
cōnspurcātus m (feminine cōnspurcāta, neuter cōnspurcātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnspurcātus | cōnspurcāta | cōnspurcātum | cōnspurcātī | cōnspurcātae | cōnspurcāta | |
| genitive | cōnspurcātī | cōnspurcātae | cōnspurcātī | cōnspurcātōrum | cōnspurcātārum | cōnspurcātōrum | |
| dative | cōnspurcātō | cōnspurcātō | cōnspurcātīs | ||||
| accusative | cōnspurcātum | cōnspurcātam | cōnspurcātum | cōnspurcātōs | cōnspurcātās | cōnspurcāta | |
| ablative | cōnspurcātō | cōnspurcātā | cōnspurcātō | cōnspurcātīs | |||
| vocative | cōnspurcāte | cōnspurcāta | cōnspurcātum | cōnspurcātī | cōnspurcātae | cōnspurcāta | |
Related terms
References
- Félix Gaffiot (1934), “conspurcatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- conspurcatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016