Definify.com
Definition 2025
constabilitus
constabilitus
Latin
Participle
cōnstabilītus m (feminine cōnstabilīta, neuter cōnstabilītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnstabilītus | cōnstabilīta | cōnstabilītum | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilīta | |
| genitive | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilītī | cōnstabilītōrum | cōnstabilītārum | cōnstabilītōrum | |
| dative | cōnstabilītō | cōnstabilītō | cōnstabilītīs | ||||
| accusative | cōnstabilītum | cōnstabilītam | cōnstabilītum | cōnstabilītōs | cōnstabilītās | cōnstabilīta | |
| ablative | cōnstabilītō | cōnstabilītā | cōnstabilītō | cōnstabilītīs | |||
| vocative | cōnstabilīte | cōnstabilīta | cōnstabilītum | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilīta | |