Definify.com
Definition 2025
consularius
consularius
Latin
Adjective
cōnsulārius m (feminine cōnsulāria, neuter cōnsulārium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsulārius | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
| genitive | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāriī | cōnsulāriōrum | cōnsulāriārum | cōnsulāriōrum | |
| dative | cōnsulāriō | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | ||||
| accusative | cōnsulārium | cōnsulāriam | cōnsulārium | cōnsulāriōs | cōnsulāriās | cōnsulāria | |
| ablative | cōnsulāriō | cōnsulāriā | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
| vocative | cōnsulārie | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
Synonyms
Related terms
References
- consularius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- CONSULARIUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “consularius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.