Definify.com
Definition 2025
consummandus
consummandus
Latin
Participle
cōnsummandus m (feminine cōnsummanda, neuter cōnsummandum); first/second declension
- which is to be summed up
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsummandus | cōnsummanda | cōnsummandum | cōnsummandī | cōnsummandae | cōnsummanda | |
| genitive | cōnsummandī | cōnsummandae | cōnsummandī | cōnsummandōrum | cōnsummandārum | cōnsummandōrum | |
| dative | cōnsummandō | cōnsummandō | cōnsummandīs | ||||
| accusative | cōnsummandum | cōnsummandam | cōnsummandum | cōnsummandōs | cōnsummandās | cōnsummanda | |
| ablative | cōnsummandō | cōnsummandā | cōnsummandō | cōnsummandīs | |||
| vocative | cōnsummande | cōnsummanda | cōnsummandum | cōnsummandī | cōnsummandae | cōnsummanda | |