Definify.com
Definition 2025
contionabundus
contionabundus
Latin
Adjective
contiōnābundus m (feminine contiōnābunda, neuter contiōnābundum); first/second declension
- delivering a public speech or harangue
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | contiōnābundus | contiōnābunda | contiōnābundum | contiōnābundī | contiōnābundae | contiōnābunda | |
| genitive | contiōnābundī | contiōnābundae | contiōnābundī | contiōnābundōrum | contiōnābundārum | contiōnābundōrum | |
| dative | contiōnābundō | contiōnābundō | contiōnābundīs | ||||
| accusative | contiōnābundum | contiōnābundam | contiōnābundum | contiōnābundōs | contiōnābundās | contiōnābunda | |
| ablative | contiōnābundō | contiōnābundā | contiōnābundō | contiōnābundīs | |||
| vocative | contiōnābunde | contiōnābunda | contiōnābundum | contiōnābundī | contiōnābundae | contiōnābunda | |
References
- contionabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contionabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “contionabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.