Definify.com
Definition 2025
contionaturus
contionaturus
Latin
Participle
contiōnātūrus m (feminine contiōnātūra, neuter contiōnātūrum); first/second declension
- about to convene
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | contiōnātūrus | contiōnātūra | contiōnātūrum | contiōnātūrī | contiōnātūrae | contiōnātūra | |
| genitive | contiōnātūrī | contiōnātūrae | contiōnātūrī | contiōnātūrōrum | contiōnātūrārum | contiōnātūrōrum | |
| dative | contiōnātūrō | contiōnātūrō | contiōnātūrīs | ||||
| accusative | contiōnātūrum | contiōnātūram | contiōnātūrum | contiōnātūrōs | contiōnātūrās | contiōnātūra | |
| ablative | contiōnātūrō | contiōnātūrā | contiōnātūrō | contiōnātūrīs | |||
| vocative | contiōnātūre | contiōnātūra | contiōnātūrum | contiōnātūrī | contiōnātūrae | contiōnātūra | |