Definify.com
Definition 2025
contradictorius
contradictorius
Latin
Adjective
contrādictōrius m (feminine contrādictōria, neuter contrādictōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | contrādictōrius | contrādictōria | contrādictōrium | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōria | |
| genitive | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōriī | contrādictōriōrum | contrādictōriārum | contrādictōriōrum | |
| dative | contrādictōriō | contrādictōriō | contrādictōriīs | ||||
| accusative | contrādictōrium | contrādictōriam | contrādictōrium | contrādictōriōs | contrādictōriās | contrādictōria | |
| ablative | contrādictōriō | contrādictōriā | contrādictōriō | contrādictōriīs | |||
| vocative | contrādictōrie | contrādictōria | contrādictōrium | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōria | |
Related terms
Descendants
|
|
References
- contradictorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “contradictorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.