Definify.com
Definition 2025
conviciatus
conviciatus
Latin
Participle
convīciātus m (feminine convīciāta, neuter convīciātum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | convīciātus | convīciāta | convīciātum | convīciātī | convīciātae | convīciāta | |
| genitive | convīciātī | convīciātae | convīciātī | convīciātōrum | convīciātārum | convīciātōrum | |
| dative | convīciātō | convīciātō | convīciātīs | ||||
| accusative | convīciātum | convīciātam | convīciātum | convīciātōs | convīciātās | convīciāta | |
| ablative | convīciātō | convīciātā | convīciātō | convīciātīs | |||
| vocative | convīciāte | convīciāta | convīciātum | convīciātī | convīciātae | convīciāta | |