Definify.com

Definition 2024


corroboro

corroboro

See also: corroboró and corroborò

Catalan

Verb

corroboro

  1. first-person singular present indicative form of corroborar

Italian

Verb

corroboro

  1. first-person singular present indicative of corroborare

Latin

Etymology

From con- (with, together) + rōborō (strengthen).

Pronunciation

Verb

corrōborō (present infinitive corrōborāre, perfect active corrōborāvī, supine corrōborātum); first conjugation

  1. I make strong, strengthen, invigorate, corroborate, reinforce, fortify.
  2. (figuratively) I corroborate, support, encourage, fortify, strengthen.

Inflection

   Conjugation of corroboro (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present corrōborō corrōborās corrōborat corrōborāmus corrōborātis corrōborant
imperfect corrōborābam corrōborābās corrōborābat corrōborābāmus corrōborābātis corrōborābant
future corrōborābō corrōborābis corrōborābit corrōborābimus corrōborābitis corrōborābunt
perfect corrōborāvī corrōborāvistī corrōborāvit corrōborāvimus corrōborāvistis corrōborāvērunt, corrōborāvēre
pluperfect corrōborāveram corrōborāverās corrōborāverat corrōborāverāmus corrōborāverātis corrōborāverant
future perfect corrōborāverō corrōborāveris corrōborāverit corrōborāverimus corrōborāveritis corrōborāverint
passive present corrōboror corrōborāris, corrōborāre corrōborātur corrōborāmur corrōborāminī corrōborantur
imperfect corrōborābar corrōborābāris, corrōborābāre corrōborābātur corrōborābāmur corrōborābāminī corrōborābantur
future corrōborābor corrōborāberis, corrōborābere corrōborābitur corrōborābimur corrōborābiminī corrōborābuntur
perfect corrōborātus + present active indicative of sum
pluperfect corrōborātus + imperfect active indicative of sum
future perfect corrōborātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present corrōborem corrōborēs corrōboret corrōborēmus corrōborētis corrōborent
imperfect corrōborārem corrōborārēs corrōborāret corrōborārēmus corrōborārētis corrōborārent
perfect corrōborāverim corrōborāverīs corrōborāverit corrōborāverīmus corrōborāverītis corrōborāverint
pluperfect corrōborāvissem corrōborāvissēs corrōborāvisset corrōborāvissēmus corrōborāvissētis corrōborāvissent
passive present corrōborer corrōborēris, corrōborēre corrōborētur corrōborēmur corrōborēminī corrōborentur
imperfect corrōborārer corrōborārēris, corrōborārēre corrōborārētur corrōborārēmur corrōborārēminī corrōborārentur
perfect corrōborātus + present active subjunctive of sum
pluperfect corrōborātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present corrōborā corrōborāte
future corrōborātō corrōborātō corrōborātōte corrōborantō
passive present corrōborāre corrōborāminī
future corrōborātor corrōborātor corrōborantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives corrōborāre corrōborāvisse corrōborātūrus esse corrōborārī corrōborātus esse corrōborātum īrī
participles corrōborāns corrōborātūrus corrōborātus corrōborandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
corrōborāre corrōborandī corrōborandō corrōborandum corrōborātum corrōborātū

Derived terms

  • corrōborāmentum
  • corrōborātiō

Related terms

Descendants

References


Portuguese

Verb

corroboro

  1. first-person singular (eu) present indicative of corroborar

Spanish

Verb

corroboro

  1. First-person singular (yo) present indicative form of corroborar.