Definify.com
Definition 2025
cupidus
cupidus
Latin
Adjective
cupidus m (feminine cupida, neuter cupidum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cupidus | cupida | cupidum | cupidī | cupidae | cupida | |
| genitive | cupidī | cupidae | cupidī | cupidōrum | cupidārum | cupidōrum | |
| dative | cupidō | cupidō | cupidīs | ||||
| accusative | cupidum | cupidam | cupidum | cupidōs | cupidās | cupida | |
| ablative | cupidō | cupidā | cupidō | cupidīs | |||
| vocative | cupide | cupida | cupidum | cupidī | cupidae | cupida | |
Descendants
- French: cupide
References
- cupidus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “cupidus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
- revolutionists: homines seditiosi, turbulenti or novarum rerum cupidi
- to hold revolutionary opinions: novarum rerum cupidum esse
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus