Definify.com
Definition 2025
daemoniacus
daemoniacus
Latin
Adjective
daemoniacus m (feminine daemoniaca, neuter daemoniacum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | daemoniacus | daemoniaca | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniaca | |
| genitive | daemoniacī | daemoniacae | daemoniacī | daemoniacōrum | daemoniacārum | daemoniacōrum | |
| dative | daemoniacō | daemoniacō | daemoniacīs | ||||
| accusative | daemoniacum | daemoniacam | daemoniacum | daemoniacōs | daemoniacās | daemoniaca | |
| ablative | daemoniacō | daemoniacā | daemoniacō | daemoniacīs | |||
| vocative | daemoniace | daemoniaca | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniaca | |
References
- daemoniacus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- DAEMONIACUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “daemoniacus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.