Definify.com
Definition 2024
dafna
dafna
Icelandic
Verb
dafna (weak verb, third-person singular past indicative dafnaði, supine dafnað)
- to thrive
Conjugation
dafna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að dafna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
dafnað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
dafnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég dafna | við döfnum | present (nútíð) |
ég dafni | við döfnum |
| þú dafnar | þið dafnið | þú dafnir | þið dafnið | ||
| hann, hún, það dafnar | þeir, þær, þau dafna | hann, hún, það dafni | þeir, þær, þau dafni | ||
| past (þátíð) |
ég dafnaði | við döfnuðum | past (þátíð) |
ég dafnaði | við döfnuðum |
| þú dafnaðir | þið döfnuðuð | þú dafnaðir | þið döfnuðuð | ||
| hann, hún, það dafnaði | þeir, þær, þau döfnuðu | hann, hún, það dafnaði | þeir, þær, þau döfnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
dafna (þú) | dafnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| dafnaðu | dafniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *dabaną (“to be fitting”), cognate with Old English dafenian. Compare Old Armenian դարբին (darbin, “smith”).
Verb
dafna
- to thrive
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.
References
- dafna in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
- Zoëga, Geir T. (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press