Definify.com
Definition 2025
dagian
dagian
Old English
Verb
dagian
- to dawn
- Ne ðis ne dagaþ eastan. This dawns not from the east. (The Fight at Finnsburh)
Conjugation
Conjugation of dagian (weak class 2)
| infinitive | dagian | tō dagianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | dagie dagiġe |
dagode |
| 2nd-person singular | dagast | dagodest |
| 3rd-person singular | dagaþ | dagode |
| plural | dagiaþ dagiġaþ |
dagodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | dagie dagiġe |
dagode |
| plural | dagien dagiġen |
dagoden |
| imperative | ||
| singular | daga | |
| plural | dagiaþ dagiġaþ |
|
| participle | present | past |
| dagiende dagiġende |
(ġe)dagod | |
Derived terms
Descendants
- English: daw