Definify.com
Definition 2025
decibel
decibel
See also: décibel
English
Noun
decibel (plural decibels)
- A common measure of sound intensity that is one tenth of a bel on the logarithmic intensity scale. It is defined as dB = 10 * log10(P 1/P 2), where P1 and P2 are the relative powers of the sound.
Translations
a common measure of sound intensity
|
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdeːsibɛl/
Noun
decibel m (plural decibels, diminutive decibeltje n)
Hungarian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdɛt͡sibɛl]
- Hyphenation: de‧ci‧bel
Noun
decibel (plural decibelek)
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | decibel | decibelek |
| accusative | decibelt | decibeleket |
| dative | decibelnek | decibeleknek |
| instrumental | decibellel | decibelekkel |
| causal-final | decibelért | decibelekért |
| translative | decibellé | decibelekké |
| terminative | decibelig | decibelekig |
| essive-formal | decibelként | decibelekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | decibelben | decibelekben |
| superessive | decibelen | decibeleken |
| adessive | decibelnél | decibeleknél |
| illative | decibelbe | decibelekbe |
| sublative | decibelre | decibelekre |
| allative | decibelhez | decibelekhez |
| elative | decibelből | decibelekből |
| delative | decibelről | decibelekről |
| ablative | decibeltől | decibelektől |
| Possessive forms of decibel | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | decibelem | decibeljeim |
| 2nd person sing. | decibeled | decibeljeid |
| 3rd person sing. | decibelje | decibeljei |
| 1st person plural | decibelünk | decibeljeink |
| 2nd person plural | decibeletek | decibeljeitek |
| 3rd person plural | decibeljük | decibeljeik |