Definify.com
Definition 2025
denticulatus
denticulatus
Latin
Adjective
denticulātus m (feminine denticulāta, neuter denticulātum); first/second declension
- denticulate; furnished with small teeth
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | denticulātus | denticulāta | denticulātum | denticulātī | denticulātae | denticulāta | |
| genitive | denticulātī | denticulātae | denticulātī | denticulātōrum | denticulātārum | denticulātōrum | |
| dative | denticulātō | denticulātō | denticulātīs | ||||
| accusative | denticulātum | denticulātam | denticulātum | denticulātōs | denticulātās | denticulāta | |
| ablative | denticulātō | denticulātā | denticulātō | denticulātīs | |||
| vocative | denticulāte | denticulāta | denticulātum | denticulātī | denticulātae | denticulāta | |
Related terms
|
|
Descendants
- English: denticulate
References
- denticulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “denticulatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.