Definify.com
Definition 2025
denuntians
denuntians
Latin
Participle
dēnuntiāns m, f, n (genitive dēnuntiantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dēnuntiāns | dēnuntiantēs | dēnuntiantia | ||
| genitive | dēnuntiantis | dēnuntiantium | |||
| dative | dēnuntiantī | dēnuntiantibus | |||
| accusative | dēnuntiantem | dēnuntiāns | dēnuntiantēs | dēnuntiantia | |
| ablative | dēnuntiante, dēnuntiantī1 | dēnuntiantibus | |||
| vocative | dēnuntiāns | dēnuntiantēs | dēnuntiantia | ||
1When used purely as an adjective.