Definify.com
Definition 2025
desitus
desitus
Latin
Participle
dēsitus m (feminine dēsita, neuter dēsitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēsitus | dēsita | dēsitum | dēsitī | dēsitae | dēsita | |
| genitive | dēsitī | dēsitae | dēsitī | dēsitōrum | dēsitārum | dēsitōrum | |
| dative | dēsitō | dēsitō | dēsitīs | ||||
| accusative | dēsitum | dēsitam | dēsitum | dēsitōs | dēsitās | dēsita | |
| ablative | dēsitō | dēsitā | dēsitō | dēsitīs | |||
| vocative | dēsite | dēsita | dēsitum | dēsitī | dēsitae | dēsita | |
References
- desitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- desitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “desitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.