Definify.com

Definition 2024

diboĉi

diboĉi

Esperanto

Verb

diboĉi ‎(present diboĉas, past diboĉis, future diboĉos, conditional diboĉus, volitive diboĉu)

  1. to debauch (engage in debauchery)
  2. to revel
  3. to go on a drinking binge

Conjugation

Conjugation of diboĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense diboĉas diboĉis diboĉos
active participle diboĉanta diboĉantaj diboĉinta diboĉintaj diboĉonta diboĉontaj
acc. diboĉantan diboĉantajn diboĉintan diboĉintajn diboĉontan diboĉontajn
passive participle diboĉata diboĉataj diboĉita diboĉitaj diboĉota diboĉotaj
acc. diboĉatan diboĉatajn diboĉitan diboĉitajn diboĉotan diboĉotajn
nominal active participle diboĉanto diboĉantoj diboĉinto diboĉintoj diboĉonto diboĉontoj
acc. diboĉanton diboĉantojn diboĉinton diboĉintojn diboĉonton diboĉontojn
nominal passive participle diboĉato diboĉatoj diboĉito diboĉitoj diboĉoto diboĉotoj
acc. diboĉaton diboĉatojn diboĉiton diboĉitojn diboĉoton diboĉotojn
adverbial active participle diboĉante diboĉinte diboĉonte
adverbial passive participle diboĉate diboĉite diboĉote
infinitive diboĉi imperative diboĉu conditional diboĉus

Similar Results