Definify.com
Definition 2025
dilacerans
dilacerans
Latin
Participle
dīlacerāns m, f, n (genitive dīlacerantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | ||
| genitive | dīlacerantis | dīlacerantium | |||
| dative | dīlacerantī | dīlacerantibus | |||
| accusative | dīlacerantem | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | |
| ablative | dīlacerante, dīlacerantī1 | dīlacerantibus | |||
| vocative | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | ||
1When used purely as an adjective.