Definify.com
Definition 2025
dimicans
dimicans
Latin
Participle
dīmicāns m, f, n (genitive dīmicantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dīmicāns | dīmicantēs | dīmicantia | ||
| genitive | dīmicantis | dīmicantium | |||
| dative | dīmicantī | dīmicantibus | |||
| accusative | dīmicantem | dīmicāns | dīmicantēs | dīmicantia | |
| ablative | dīmicante, dīmicantī1 | dīmicantibus | |||
| vocative | dīmicāns | dīmicantēs | dīmicantia | ||
1When used purely as an adjective.