Definify.com
Definition 2024
dimotus
dimotus
Latin
Participle
dīmōtus m (feminine dīmōta, neuter dīmōtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīmōtus | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta | |
| genitive | dīmōtī | dīmōtae | dīmōtī | dīmōtōrum | dīmōtārum | dīmōtōrum | |
| dative | dīmōtō | dīmōtō | dīmōtīs | ||||
| accusative | dīmōtum | dīmōtam | dīmōtum | dīmōtōs | dīmōtās | dīmōta | |
| ablative | dīmōtō | dīmōtā | dīmōtō | dīmōtīs | |||
| vocative | dīmōte | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta | |
References
- dimotus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press