Definify.com
Definition 2024
diribitus
diribitus
Latin
Participle
diribitus m (feminine diribita, neuter diribitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | diribitus | diribita | diribitum | diribitī | diribitae | diribita | |
| genitive | diribitī | diribitae | diribitī | diribitōrum | diribitārum | diribitōrum | |
| dative | diribitō | diribitō | diribitīs | ||||
| accusative | diribitum | diribitam | diribitum | diribitōs | diribitās | diribita | |
| ablative | diribitō | diribitā | diribitō | diribitīs | |||
| vocative | diribite | diribita | diribitum | diribitī | diribitae | diribita | |