Definify.com
Definition 2025
disciturus
disciturus
Latin
Participle
discitūrus m (feminine discitūra, neuter discitūrum); first/second declension
-  About to learn
-  Fēmina discitūra legit librōs. 
- The woman, about to learn, reads books.
 
 
 -  Fēmina discitūra legit librōs. 
 
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discitūrus | discitūra | discitūrum | discitūrī | discitūrae | discitūra | |
| genitive | discitūrī | discitūrae | discitūrī | discitūrōrum | discitūrārum | discitūrōrum | |
| dative | discitūrō | discitūrō | discitūrīs | ||||
| accusative | discitūrum | discitūram | discitūrum | discitūrōs | discitūrās | discitūra | |
| ablative | discitūrō | discitūrā | discitūrō | discitūrīs | |||
| vocative | discitūre | discitūra | discitūrum | discitūrī | discitūrae | discitūra | |