Definify.com
Definition 2024
discitus
discitus
Latin
Participle
discitus m (feminine discita, neuter discitum); first/second declension
- learned, thing learned, that which has been learned
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | discitus | discita | discitum | discitī | discitae | discita | |
genitive | discitī | discitae | discitī | discitōrum | discitārum | discitōrum | |
dative | discitō | discitō | discitīs | ||||
accusative | discitum | discitam | discitum | discitōs | discitās | discita | |
ablative | discitō | discitā | discitō | discitīs | |||
vocative | discite | discita | discitum | discitī | discitae | discita |