Definify.com
Definition 2025
discitus
discitus
Latin
Participle
discitus m (feminine discita, neuter discitum); first/second declension
- learned, thing learned, that which has been learned
 
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discitus | discita | discitum | discitī | discitae | discita | |
| genitive | discitī | discitae | discitī | discitōrum | discitārum | discitōrum | |
| dative | discitō | discitō | discitīs | ||||
| accusative | discitum | discitam | discitum | discitōs | discitās | discita | |
| ablative | discitō | discitā | discitō | discitīs | |||
| vocative | discite | discita | discitum | discitī | discitae | discita | |