Definify.com
Definition 2025
discolus
discolus
Latin
Adjective
discolus m (feminine discola, neuter discolum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discolus | discola | discolum | discolī | discolae | discola | |
| genitive | discolī | discolae | discolī | discolōrum | discolārum | discolōrum | |
| dative | discolō | discolō | discolīs | ||||
| accusative | discolum | discolam | discolum | discolōs | discolās | discola | |
| ablative | discolō | discolā | discolō | discolīs | |||
| vocative | discole | discola | discolum | discolī | discolae | discola | |
References
- DISCOLUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)