Definify.com
Definition 2025
disconsolatus
disconsolatus
Latin
Adjective
discōnsōlātus m (feminine discōnsōlāta, neuter discōnsōlātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discōnsōlātus | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
| genitive | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlātī | discōnsōlātōrum | discōnsōlātārum | discōnsōlātōrum | |
| dative | discōnsōlātō | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | ||||
| accusative | discōnsōlātum | discōnsōlātam | discōnsōlātum | discōnsōlātōs | discōnsōlātās | discōnsōlāta | |
| ablative | discōnsōlātō | discōnsōlātā | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
| vocative | discōnsōlāte | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
Related terms
References
- DISCONSOLATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)