Definify.com
Definition 2025
disculciandus
disculciandus
Latin
Participle
disculciandus m (feminine disculcianda, neuter disculciandum); first/second declension
- which is to be unshoed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disculciandus | disculcianda | disculciandum | disculciandī | disculciandae | disculcianda | |
| genitive | disculciandī | disculciandae | disculciandī | disculciandōrum | disculciandārum | disculciandōrum | |
| dative | disculciandō | disculciandō | disculciandīs | ||||
| accusative | disculciandum | disculciandam | disculciandum | disculciandōs | disculciandās | disculcianda | |
| ablative | disculciandō | disculciandā | disculciandō | disculciandīs | |||
| vocative | disculciande | disculcianda | disculciandum | disculciandī | disculciandae | disculcianda | |