Definify.com
Definition 2025
disculcians
disculcians
Latin
Participle
disculciāns m, f, n (genitive disculciantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | disculciāns | disculciantēs | disculciantia | ||
| genitive | disculciantis | disculciantium | |||
| dative | disculciantī | disculciantibus | |||
| accusative | disculciantem | disculciāns | disculciantēs | disculciantia | |
| ablative | disculciante, disculciantī1 | disculciantibus | |||
| vocative | disculciāns | disculciantēs | disculciantia | ||
1When used purely as an adjective.