Definify.com
Definition 2025
disculciatus
disculciatus
Latin
Participle
disculciātus m (feminine disculciāta, neuter disculciātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disculciātus | disculciāta | disculciātum | disculciātī | disculciātae | disculciāta | |
| genitive | disculciātī | disculciātae | disculciātī | disculciātōrum | disculciātārum | disculciātōrum | |
| dative | disculciātō | disculciātō | disculciātīs | ||||
| accusative | disculciātum | disculciātam | disculciātum | disculciātōs | disculciātās | disculciāta | |
| ablative | disculciātō | disculciātā | disculciātō | disculciātīs | |||
| vocative | disculciāte | disculciāta | disculciātum | disculciātī | disculciātae | disculciāta | |