Definify.com
Definition 2025
discurrens
discurrens
Latin
Participle
discurrēns m, f, n (genitive discurrentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | discurrēns | discurrentēs | discurrentia | ||
| genitive | discurrentis | discurrentium | |||
| dative | discurrentī | discurrentibus | |||
| accusative | discurrentem | discurrēns | discurrentēs | discurrentia | |
| ablative | discurrente, discurrentī1 | discurrentibus | |||
| vocative | discurrēns | discurrentēs | discurrentia | ||
1When used purely as an adjective.