Definify.com
Definition 2025
disiciens
disiciens
Latin
Participle
disiciēns m, f, n (genitive disicientis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | disiciēns | disicientēs | disicientia | ||
| genitive | disicientis | disicientium | |||
| dative | disicientī | disicientibus | |||
| accusative | disicientem | disiciēns | disicientēs | disicientia | |
| ablative | disiciente, disicientī1 | disicientibus | |||
| vocative | disiciēns | disicientēs | disicientia | ||
1When used purely as an adjective.