Definify.com
Definition 2025
disiectus
disiectus
Latin
Participle
disiectus m (feminine disiecta, neuter disiectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disiectus | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta | |
| genitive | disiectī | disiectae | disiectī | disiectōrum | disiectārum | disiectōrum | |
| dative | disiectō | disiectō | disiectīs | ||||
| accusative | disiectum | disiectam | disiectum | disiectōs | disiectās | disiecta | |
| ablative | disiectō | disiectā | disiectō | disiectīs | |||
| vocative | disiecte | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta | |
References
- disiectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers