Definify.com
Definition 2025
disiugo
disiugo
Latin
Verb
disiugō (present infinitive disiugāre, supine disiugātum); first conjugation, no perfect
- Alternative form of dīiugō
Inflection
| Conjugation of disiugo (first conjugation, defective) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | disiugō | disiugās | disiugat | disiugāmus | disiugātis | disiugant |
| imperfect | disiugābam | disiugābās | disiugābat | disiugābāmus | disiugābātis | disiugābant | |
| future | disiugābō | disiugābis | disiugābit | disiugābimus | disiugābitis | disiugābunt | |
| passive | present | disiugor | disiugāris, disiugāre | disiugātur | disiugāmur | disiugāminī | disiugantur |
| imperfect | disiugābar | disiugābāris, disiugābāre | disiugābātur | disiugābāmur | disiugābāminī | disiugābantur | |
| future | disiugābor | disiugāberis, disiugābere | disiugābitur | disiugābimur | disiugābiminī | disiugābuntur | |
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | disiugem | disiugēs | disiuget | disiugēmus | disiugētis | disiugent |
| imperfect | disiugārem | disiugārēs | disiugāret | disiugārēmus | disiugārētis | disiugārent | |
| passive | present | disiuger | disiugēris, disiugēre | disiugētur | disiugēmur | disiugēminī | disiugentur |
| imperfect | disiugārer | disiugārēris, disiugārēre | disiugārētur | disiugārēmur | disiugārēminī | disiugārentur | |
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | disiugā | — | — | disiugāte | — |
| future | — | disiugātō | disiugātō | — | disiugātōte | disiugantō | |
| passive | present | — | disiugāre | — | — | disiugāminī | — |
| future | — | disiugātor | disiugātor | — | — | disiugantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | disiugāre | — | disiugātūrus esse | disiugārī | — | disiugātum īrī | |
| participles | disiugāns | — | disiugātūrus | — | — | disiugandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| disiugāre | disiugandī | disiugandō | disiugandum | disiugātum | disiugātū | ||
References
- dīiugō in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press