Definify.com
Definition 2025
distinctus
distinctus
Latin
Adjective
distinctus m (feminine distincta, neuter distinctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | distinctus | distincta | distinctum | distinctī | distinctae | distincta | |
| genitive | distinctī | distinctae | distinctī | distinctōrum | distinctārum | distinctōrum | |
| dative | distinctō | distinctō | distinctīs | ||||
| accusative | distinctum | distinctam | distinctum | distinctōs | distinctās | distincta | |
| ablative | distinctō | distinctā | distinctō | distinctīs | |||
| vocative | distincte | distincta | distinctum | distinctī | distinctae | distincta | |
Related terms
References
- distinctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- distinctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “distinctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum
- the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum