Definify.com
Definition 2025
divinandus
divinandus
Latin
Participle
dīvīnandus m (feminine dīvīnanda, neuter dīvīnandum); first/second declension
- which is to be divined
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīvīnandus | dīvīnanda | dīvīnandum | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnanda | |
| genitive | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnandī | dīvīnandōrum | dīvīnandārum | dīvīnandōrum | |
| dative | dīvīnandō | dīvīnandō | dīvīnandīs | ||||
| accusative | dīvīnandum | dīvīnandam | dīvīnandum | dīvīnandōs | dīvīnandās | dīvīnanda | |
| ablative | dīvīnandō | dīvīnandā | dīvīnandō | dīvīnandīs | |||
| vocative | dīvīnande | dīvīnanda | dīvīnandum | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnanda | |