Definify.com
Definition 2025
domito
domito
Latin
Verb
domitō (present infinitive domitāre, perfect active domitāvī, supine domitātum); first conjugation
- (rare) I tame
Inflection
| Conjugation of domito (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | domitō | domitās | domitat | domitāmus | domitātis | domitant |
| imperfect | domitābam | domitābās | domitābat | domitābāmus | domitābātis | domitābant | |
| future | domitābō | domitābis | domitābit | domitābimus | domitābitis | domitābunt | |
| perfect | domitāvī | domitāvistī | domitāvit | domitāvimus | domitāvistis | domitāvērunt, domitāvēre | |
| pluperfect | domitāveram | domitāverās | domitāverat | domitāverāmus | domitāverātis | domitāverant | |
| future perfect | domitāverō | domitāveris | domitāverit | domitāverimus | domitāveritis | domitāverint | |
| passive | present | domitor | domitāris, domitāre | domitātur | domitāmur | domitāminī | domitantur |
| imperfect | domitābar | domitābāris, domitābāre | domitābātur | domitābāmur | domitābāminī | domitābantur | |
| future | domitābor | domitāberis, domitābere | domitābitur | domitābimur | domitābiminī | domitābuntur | |
| perfect | domitātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | domitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | domitātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | domitem | domitēs | domitet | domitēmus | domitētis | domitent |
| imperfect | domitārem | domitārēs | domitāret | domitārēmus | domitārētis | domitārent | |
| perfect | domitāverim | domitāverīs | domitāverit | domitāverīmus | domitāverītis | domitāverint | |
| pluperfect | domitāvissem | domitāvissēs | domitāvisset | domitāvissēmus | domitāvissētis | domitāvissent | |
| passive | present | domiter | domitēris, domitēre | domitētur | domitēmur | domitēminī | domitentur |
| imperfect | domitārer | domitārēris, domitārēre | domitārētur | domitārēmur | domitārēminī | domitārentur | |
| perfect | domitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | domitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | domitā | — | — | domitāte | — |
| future | — | domitātō | domitātō | — | domitātōte | domitantō | |
| passive | present | — | domitāre | — | — | domitāminī | — |
| future | — | domitātor | domitātor | — | — | domitantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | domitāre | domitāvisse | domitātūrus esse | domitārī | domitātus esse | domitātum īrī | |
| participles | domitāns | — | domitātūrus | — | domitātus | domitandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| domitāre | domitandī | domitandō | domitandum | domitātum | domitātū | ||
Descendants
Etymology 2
See domitus
Participle
domitō
- dative masculine singular of domitus
- dative neuter singular of domitus
- ablative masculine singular of domitus
- ablative neuter singular of domitus
References
- domito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- domito in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “domito”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
-
(ambiguous) to overcome one's passions: coercere, cohibere, continere, domitas habere cupiditates
-
(ambiguous) to overcome one's passions: coercere, cohibere, continere, domitas habere cupiditates