Definify.com
Definition 2025
ductilis
ductilis
Latin
Adjective
ductilis m, f (neuter ductile); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | ductilis | ductile | ductilēs | ductilia | |
| genitive | ductilis | ductilium | |||
| dative | ductilī | ductilibus | |||
| accusative | ductilem | ductile | ductilēs | ductilia | |
| ablative | ductilī | ductilibus | |||
| vocative | ductilis | ductile | ductilēs | ductilia | |
Related terms
Related terms
Descendants
References
- ductilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- DUCTILIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “ductilis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.