Definify.com

Definition 2024

dymić

dymić

Polish

Verb

dymić impf

to smoke (give off smoke)

Conjugation

Conjugation of dymić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		dymić
present tense	1st	dymię			dymimy
	2nd	dymisz			dymicie
	3rd	dymi			dymią
past tense	1st	dymiłem	dymiłam		dymiliśmy	dymiłyśmy
	2nd	dymiłeś	dymiłaś		dymiliście	dymiłyście
	3rd	dymił	dymiła	dymiło	dymili	dymiły
future tense	1st	będę dymił¹	będę dymiła¹		będziemy dymili¹	będziemy dymiły¹
	2nd	będziesz dymił¹	będziesz dymiła¹		będziecie dymili¹	będziecie dymiły¹
	3rd	będzie dymił¹	będzie dymiła¹	będzie dymiło¹	będą dymili¹	będą dymiły¹
conditional	1st	dymiłbym	dymiłabym		dymilibyśmy	dymiłybyśmy
	2nd	dymiłbyś	dymiłabyś		dymilibyście	dymiłybyście
	3rd	dymiłby	dymiłaby	dymiłoby	dymiliby	dymiłyby
imperative	1st	—			dymmy
	2nd	dym			dymcie
	3rd	niech dymi			niech dymią
active adjectival participle		dymiący	dymiąca	dymiące	dymiący	dymiące
contemporary adverbial participle		dymiąc
impersonal past		dymiono
verbal noun		dymienie
¹or: będę dymić, będziesz dymić etc.