Definify.com
Definition 2024
eş
eş
See also: Appendix:Variations of "es"
Turkish
Etymology
From Old Turkic éş, from Proto-Turkic *ẹ̄ĺ (“friend, companion, mate”).
Adverb
eş
Noun
eş (definite accusative eşi, plural eşler)
- match
- O terliğin eşini bir türlü bulamıyorum.
- I do not manage to find the match of this slipper.
- O terliğin eşini bir türlü bulamıyorum.
- spouse, husband, wife
- Eşimle beş yıl önce evlendim.
- I married my wife five years before.
- Eşimle beş yıl önce evlendim.
Derived terms
Declension
declension of eş
possessive forms of eş
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | eşim | eşlerim |
| definite accusative (belirtme) | eşimi | eşlerimi |
| dative (yönelme) | eşime | eşlerime |
| locative (bulunma) | eşimde | eşlerimde |
| ablative (çıkma) | eşimden | eşlerimden |
| genitive (tamlayan) | eşimin | eşlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | eşin | eşlerin |
| definite accusative (belirtme) | eşini | eşlerini |
| dative (yönelme) | eşine | eşlerine |
| locative (bulunma) | eşinde | eşlerinde |
| ablative (çıkma) | eşinden | eşlerinden |
| genitive (tamlayan) | eşinin | eşlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | eşi | eşleri |
| definite accusative (belirtme) | eşini | eşlerini |
| dative (yönelme) | eşine | eşlerine |
| locative (bulunma) | eşinde | eşlerinde |
| ablative (çıkma) | eşinden | eşlerinden |
| genitive (tamlayan) | eşinin | eşlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | eşimiz | eşlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | eşimizi | eşlerimizi |
| dative (yönelme) | eşimize | eşlerimize |
| locative (bulunma) | eşimizde | eşlerimizde |
| ablative (çıkma) | eşimizden | eşlerimizden |
| genitive (tamlayan) | eşimizin | eşlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | eşiniz | eşleriniz |
| definite accusative (belirtme) | eşinizi | eşlerinizi |
| dative (yönelme) | eşinize | eşlerinize |
| locative (bulunma) | eşinizde | eşlerinizde |
| ablative (çıkma) | eşinizden | eşlerinizden |
| genitive (tamlayan) | eşinizin | eşlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | eşleri | eşleri |
| definite accusative (belirtme) | eşlerini | eşlerini |
| dative (yönelme) | eşlerine | eşlerine |
| locative (bulunma) | eşlerinde | eşlerinde |
| ablative (çıkma) | eşlerinden | eşlerinden |
| genitive (tamlayan) | eşlerinin | eşlerinin |
predicative forms of eş
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | eşim | eşlerim* |
| sen (you are) | eşsin | eşlersin* |
| o (he/she/it is) | eş / eştir | eşler* / eşlerdir* |
| biz (we are) | eşiz | eşleriz |
| siz (you are) | eşsiniz | eşlersiniz |
| onlar (they are) | eşler | eşlerdir |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | eştim | eşlerdim* |
| sen (you were) | eştin | eşlerdin* |
| o (he/she/it was) | eşti | eşlerdi* |
| biz (we were) | eştik | eşlerdik |
| siz (you were) | eştiniz | eşlerdiniz |
| onlar (they were) | eştiler | eşlerdi |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | eşmişim | eşlermişim* |
| sen (you were) | eşmişsin | eşlermişsin* |
| o (he/she/it was) | eşmiş | eşlermiş* |
| biz (we were) | eşmişiz | eşlermişiz |
| siz (you were) | eşmişsiniz | eşlermişsiniz |
| onlar (they were) | eşmişler | eşlermiş |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||