Definify.com
Definition 2025
earm
earm
Old English
Noun
earmΒ m
Declension
Declension of earm (strong a-stem)
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | earm | earmas |
| accusative | earm | earmas |
| genitive | earmes | earma |
| dative | earme | earmum |
Descendants
- English: arm
Etymology 2
From Proto-Germanic *armaz, further etymology uncertain. Cognate with Old Frisian erm, Old Saxon arm, Dutch arm, Old High German arm (German arm), Old Norse armr (Swedish, Danish arm), Gothic π°ππΌπ β(arms).
Adjective
earm
Declension
Declension of earm β Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earm | earm | earm |
| Accusative | earmne | earme | earm |
| Genitive | earmes | earmre | earmes |
| Dative | earmum | earmre | earmum |
| Instrumental | earme | earmre | earme |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | earme | earma, -e | earm |
| Accusative | earme | earma, -e | earm |
| Genitive | earmra | earmra | earmra |
| Dative | earmum | earmum | earmum |
| Instrumental | earmum | earmum | earmum |
Declension of earm β Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earma | earme | earme |
| Accusative | earman | earman | earme |
| Genitive | earman | earman | earman |
| Dative | earman | earman | earman |
| Instrumental | earman | earman | earman |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | earman | earman | earman |
| Accusative | earman | earman | earman |
| Genitive | earmra, earmena | earmra, earmena | earmra, earmena |
| Dative | earmum | earmum | earmum |
| Instrumental | earmum | earmum | earmum |