Definify.com
Definition 2025
edoctus
edoctus
Latin
Participle
ēdoctus m (feminine ēdocta, neuter ēdoctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ēdoctus | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta | |
| genitive | ēdoctī | ēdoctae | ēdoctī | ēdoctōrum | ēdoctārum | ēdoctōrum | |
| dative | ēdoctō | ēdoctō | ēdoctīs | ||||
| accusative | ēdoctum | ēdoctam | ēdoctum | ēdoctōs | ēdoctās | ēdocta | |
| ablative | ēdoctō | ēdoctā | ēdoctō | ēdoctīs | |||
| vocative | ēdocte | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “edoctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus