Definify.com
Definition 2025
empticius
empticius
Latin
Adjective
emptīcius m (feminine emptīcia, neuter emptīcium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | emptīcius | emptīcia | emptīcium | emptīciī | emptīciae | emptīcia | |
| genitive | emptīciī | emptīciae | emptīciī | emptīciōrum | emptīciārum | emptīciōrum | |
| dative | emptīciō | emptīciō | emptīciīs | ||||
| accusative | emptīcium | emptīciam | emptīcium | emptīciōs | emptīciās | emptīcia | |
| ablative | emptīciō | emptīciā | emptīciō | emptīciīs | |||
| vocative | emptīcie | emptīcia | emptīcium | emptīciī | emptīciae | emptīcia | |
References
- empticius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “empticius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.