Definify.com
Definition 2025
emunctus
emunctus
Latin
Participle
ēmunctus m (feminine ēmuncta, neuter ēmunctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ēmunctus | ēmuncta | ēmunctum | ēmunctī | ēmunctae | ēmuncta | |
| genitive | ēmunctī | ēmunctae | ēmunctī | ēmunctōrum | ēmunctārum | ēmunctōrum | |
| dative | ēmunctō | ēmunctō | ēmunctīs | ||||
| accusative | ēmunctum | ēmunctam | ēmunctum | ēmunctōs | ēmunctās | ēmuncta | |
| ablative | ēmunctō | ēmunctā | ēmunctō | ēmunctīs | |||
| vocative | ēmuncte | ēmuncta | ēmunctum | ēmunctī | ēmunctae | ēmuncta | |
References
- emunctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- emunctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “emunctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.