Definify.com
Definition 2025
equitulus
equitulus
Latin
Noun
equitulus m (genitive equitulī); second declension
- (New Latin, rare) a young knight
- 1637, Johannes Clüver, Hiſtoriarum Totius Mundi Epitome, “Epitomes…Appendix: Res ab anno hujus ſeculi xxx. uſque in hunc xxxiii. geſtas continens”, page 17:
- In hunc totis caſtris inſurgendum videns Tillius Comes, partem equitulus præmittit, ſubſequitur ipſe cum firmiſſimo exercitu.
- Seeing this uprising in the whole camp, the young knight, Count Tilly, sends ahead a contingent, and himself follows close after with the most steadfast of the army.
- In hunc totis caſtris inſurgendum videns Tillius Comes, partem equitulus præmittit, ſubſequitur ipſe cum firmiſſimo exercitu.
- 1637, Johannes Clüver, Hiſtoriarum Totius Mundi Epitome, “Epitomes…Appendix: Res ab anno hujus ſeculi xxx. uſque in hunc xxxiii. geſtas continens”, page 17:
Declension
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | equitulus | equitulī |
| genitive | equitulī | equitulōrum |
| dative | equitulō | equitulīs |
| accusative | equitulum | equitulōs |
| ablative | equitulō | equitulīs |
| vocative | equitule | equitulī |