Definify.com
Definition 2025
erian
erian
Old English
Verb
erian
- to plough
Conjugation
Conjugation of erian (weak class 1)
| infinitive | erian | tō erianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | eriġe | erede |
| 2nd-person singular | erest | eredest |
| 3rd-person singular | ereþ | erede |
| plural | eriaþ | eredon |
| subjunctive | present | past |
| singular | erie | erede |
| plural | erien | ereden |
| imperative | ||
| singular | ere | |
| plural | eriaþ | |
| participle | present | past |
| eriende | ered | |
Descendants
- English: ear (archaic)